تجربیات جالب یک اورولوژیست مردان

من اورولوژیست بیمارستانی در اورلاندوی فلوریدا هستم. در ضمن یکی از متخصصین جراحی رباتیک مجاری ادرار همین بخش هستم. شاید باور نکنید ولی زندگی حرفه‌ایی من مدام دور و بر آلت مردان می‌چرخد. هر روز بیضه آقایان را معاینه می‎کنم. اگر بخواهم دقیق باشم روزانه درگیر ترمیم حدود ۲۰ آلت مردانه هستم.

مردان و شکایت‌های‌شان گاهی درباره دستشویی رفتن زیاد است یا اصلا نرفتن… اغلب‌شان از سرپا نبودن آلت‌شان گله دارند. وقتی در شیفت اورژانس کار می‌کنم ساعات سریع‎تر و جالب‎تر می‌گذرد. هر بار ماجرا و جراحت جدیدی می بینم نظیر آلت‌هایی که گلوله خورده‌اند … ولی اغلب موارد برای عضوهای مردانه‎ایی است که شکسته شده‎اند.

خوبی شغلم این است که معمولا خطر مرگ، مریضی را تهدید نمی‎کند چون آلت تناسلی، مثل قلب یا کلیه یا معده نیست و می‌تواند اصلا نباشد یا برداشته شود. آلت تناسلی از اعضای بسیار مهم و عزیز مردان است ولی اغلب‎شان از سر بی‌توجهی زیاد، کارشان به مطب من ختم می‌شود.

مردان هنوز با معاینه‌شان برای سرطان پروستان راحت نیستند و تا حد ممکن از آن فرار می‌کنند یا به تعویق می‌اندازند. مردان از بیماری‌های مقاربت جنسی زیاد نمی‎ترسند و استفاده از کاندوم را اصلا جدی نمی‌گیرند.

متخصص عضو خصوصی مردان، کارش زیاد راحت نیست چون اغلب بیماران دوست ندارند درباره این عضو بدن‌شان حرف بزنند. معمولان مردان مراجعه کننده به اورژانس به پرستاران کشیک دروغ می‌گویند و دلیل آمدن‌شان به بیمارستان را کوبیدن در ماشین به بدن‌شان اعلام می‌کنند … خوشبختانه تا ارولوژیست را می‌بینند اعتراف می‌کنند که مثلا در حین رابطه مقعدی، مسیر دخول را اشتباه می‌گیرند و ضربه سختی به آلت‌شان وارد شده و احتمالا شکسته است.

یک اورولوژیست باید شوخ طبع باشد. باید قادر باشد در همان ثانیه‎های اول، یخ خجالت و شرم را بشکند. مردان کم حرف و خوددار هستند ولی خوشبختانه وقتی اعتماد کردند نطق‌شان باز می‌شود.

بیشترین سوال مردان درباره اندازه آلت‌شان است. قضاوت اغلب‎شان درباره سایز آلت برمی‎گردد به پورن‎هایی که دیده‎اند. من ضمن اعلام عادی و طبیعی بودن اندازه آلت‌شان، به شوخی می‎گویم که ستاره فیلم پورن نخواهید شد ولی این وضعیت اکثر مردان است.